Limburgs Zwaarste 2012…..
(……en ook nog beestenweer)
Vier minuten over zes schrik ik wakker van het startschot van de 80 en 100 km die drie uur voor ons zouden starten. Zet gauw m’n kacheltje aan want het is best frisjes in de camper op de parkeerplaats van voetbalvereniging RKHBS in Heerlen alwaar de start is van Limburgs Zwaarste, en duik nog even een uurtje onder de wol.
Om half acht m’n pastaatje opgewarmd en wat krentenbollen met koffie naar binnen gewerkt. De rugzak had ik al grotendeels klaar en vul deze nog even bij met twee shakes voor bij de verzorgingspost op 20 en40 km . Nu wordt het lastig; wat doet het weer? Vannacht enkele buien gehad en de voorspelling is ook niet echt je-het. Gezien de ervaring van vorig jaar (best veel asfalt) besluit in mijn ‘normale’ schoenen aan te doen, korte broek en een shirt met lange mouwen. Het jasje gaat in de rugzak.
Negen uur en we worden weggeschoten door Jet, die vandaag niet loopt maar allerlei hand- en spandiensten verricht. Ik had mij echt voorgenomen rustig te beginnen en dit gaat eigenlijk vanzelf. Heel ietsje te hard maar dat mag de pret niet drukken. De eerste verzorging is net buiten Baneheid, op zo’n13 km . Drink even een colaatje en rek wat. Daarna gaat het verder richting Duitse grens en het Drielandenpunt. Na 18 km in het plaatsje Orsbach mis ik een pijl die half achter een busje staat en loop net als twee voorgangers een paar honderd meter te ver door. Even terug en weer verder. Inmiddels is het flink donker geworden en is de uitkijktoren op het drielandenpunt in de wolken verdwenen. Er barst een flinke hoosbui los met hagel en natte sneeuw, dus gauw gestopt en het jasje aangetrokken. Verder gaat ie weer richting Vaals maar het lopen gaat even een stuk zwaarder dan een kwartier geleden. Alles is koud en stijf. Bovenop de Vaalserberg is de tweede verzorging en zouden we 23,5 km af hebben moeten gelegd. Ik heb er al 24,5 (bonusmiles). Gauw even een shake-je weggewerkt en verder gaat ie weer. Jasje kan weer uit, de zon laat zich zien. De voeding doet het goed en de stijfheid begint langzamerhand weg te trekken.
Via het plaatsje Wolfhaag loop ik door inmiddels spekglad geworden bospaden richting de verzorgingspost bij Het Hijgend Hert (what’s in a name) net buiten Vijlen. Krijg vlak voor aankomst aldaar weer een enorme plensbui op m’n kop en ben blij dat ik even kan schuilen in de partytent van de verzorging om m’n jasje maar weer aan te trekken. De lopers van de 80 en100 km maken hier een lusje richting Epen. Kom ook enkele bekenden tegen, dus het is best wel even gezellig in de tent.
Toch gaat het weer verder door het nog gladder geworden bos en heb ik spijt dat ik niet voor mijn trailschoenen heb gekozen. Voel me net een balletdanser op deze gladde asfaltschoenen. De wolken breken wel weer open en het jasje kan weer in de rugzak. Het gaat gestaag heuvel-op-heuvel-af, en langs de plaatsjes Rott, Melleschet en Hilleshagen komen we bij de verzorging van het 40 km-punt in Nijswiller. Deze is op een iets andere plaats dan vorig jaar en of het daardoor komt weet ik niet maar ik loop samen met een 80-km loper weg en al pratend de verkeerde kant op. Gelukkig worden we redelijk snel terecht gewezen en kunnen we wederom terug om het juiste pad te volgen.
De zon is verdwenen en zo vanuit het niets een harde onweersklap vlakbij en de regen komt weer met bakken uit de lucht. Jasje kan weer aan. Vanaf hier had ik het vorig jaar zwaar maar ik moet zeggen dat de benen nog goed voelen en ik hobbel maar door waarbij ik diverse andere lopers van verschillende afstanden kan ‘opstofzuigen’. Via het glibberige bos beklimmen we de Eyserbosweg (Amstel Gold Race) en bovenaan bij de verzorging krijgen we te horen dat de 60 en80 kilometer hier een plaatselijk lusje mogen lopen van zo’n 1600 meter en nogmaals door het bos mogen klimmen. Gebruik hier even wat zalf van de organisatie om enkele schuurplekken te behandelen en neem twee bekers cola en begin aan de laatste 11,5 km .
We dalen een klein stukje af richting Eys en gaan dan dwars door de weilanden, met de wel bekende draaipoortjes, richting Eyserweg naar de laatste verzorging in Bosschenhuizen. Inmiddels is het een groot slagveld geworden maar ik mag niet klagen. Kan nog steeds blijven (hard)lopen en haal de één na de ander in, die er allemaal toch wel doorzitten dankzij de kou. De laatste3 kilometer is gelukkig verander t.o.v. vorig jaar en we hoeven nu niet het vervelende fietspad lang te volgen maar duiken weer het Imstrade-bos in alwaar we ruim 7 uur tevoren ook zijn begonnen.
De60 km leg ik af in 7.17 uur, en was daarmee een kwartier sneller dan vorig jaar, m’n eindtijd bij de finish (61,8 door het verkeerd lopen) was 7.28.14 uur. Dit blijkt een 23ste plaats te zijn van de 55 deelnemers die gefinisht zijn. Al met al heel tevreden terugkijkend ondanks het beestenweer en jasje-aan-jasje-uit. Goede training, weekje rustig aan doen en dan op naar 6 mei, de Koning van Spanje Trail 30,6 km in Gulpen – Zuid Limburg.
Statistieken:
60 km 55 deelnemers, 80 km 19 deelnemers, 100 km 39 deelnemers.
Om half acht m’n pastaatje opgewarmd en wat krentenbollen met koffie naar binnen gewerkt. De rugzak had ik al grotendeels klaar en vul deze nog even bij met twee shakes voor bij de verzorgingspost op 20 en
Negen uur en we worden weggeschoten door Jet, die vandaag niet loopt maar allerlei hand- en spandiensten verricht. Ik had mij echt voorgenomen rustig te beginnen en dit gaat eigenlijk vanzelf. Heel ietsje te hard maar dat mag de pret niet drukken. De eerste verzorging is net buiten Baneheid, op zo’n
Via het plaatsje Wolfhaag loop ik door inmiddels spekglad geworden bospaden richting de verzorgingspost bij Het Hijgend Hert (what’s in a name) net buiten Vijlen. Krijg vlak voor aankomst aldaar weer een enorme plensbui op m’n kop en ben blij dat ik even kan schuilen in de partytent van de verzorging om m’n jasje maar weer aan te trekken. De lopers van de 80 en
Toch gaat het weer verder door het nog gladder geworden bos en heb ik spijt dat ik niet voor mijn trailschoenen heb gekozen. Voel me net een balletdanser op deze gladde asfaltschoenen. De wolken breken wel weer open en het jasje kan weer in de rugzak. Het gaat gestaag heuvel-op-heuvel-af, en langs de plaatsjes Rott, Melleschet en Hilleshagen komen we bij de verzorging van het 40 km-punt in Nijswiller. Deze is op een iets andere plaats dan vorig jaar en of het daardoor komt weet ik niet maar ik loop samen met een 80-km loper weg en al pratend de verkeerde kant op. Gelukkig worden we redelijk snel terecht gewezen en kunnen we wederom terug om het juiste pad te volgen.
De zon is verdwenen en zo vanuit het niets een harde onweersklap vlakbij en de regen komt weer met bakken uit de lucht. Jasje kan weer aan. Vanaf hier had ik het vorig jaar zwaar maar ik moet zeggen dat de benen nog goed voelen en ik hobbel maar door waarbij ik diverse andere lopers van verschillende afstanden kan ‘opstofzuigen’. Via het glibberige bos beklimmen we de Eyserbosweg (Amstel Gold Race) en bovenaan bij de verzorging krijgen we te horen dat de 60 en
We dalen een klein stukje af richting Eys en gaan dan dwars door de weilanden, met de wel bekende draaipoortjes, richting Eyserweg naar de laatste verzorging in Bosschenhuizen. Inmiddels is het een groot slagveld geworden maar ik mag niet klagen. Kan nog steeds blijven (hard)lopen en haal de één na de ander in, die er allemaal toch wel doorzitten dankzij de kou. De laatste
De
Statistieken:
60 km 55 deelnemers, 80 km 19 deelnemers, 100 km 39 deelnemers.
Diversen: 41 deelnemers hebben de route ingekort of niet uitgelopen
Hoogtemeters: circa 1800
Uitslagen, links en fotos:
Uitslagen, links en fotos:
Henrie Drenthel
5 opmerkingen:
Mooi verslag Henrie en weer een ervaring rijker, succes bij de Trail in Gulpen. Dertig kilometer is dan voor jouw een peuleschilletje!
Peuleschil??, een kleinere grote dobber zul je bedoelen.
Maar ik heb eventueel voor jou nog wel een startnummer voor de 11,5 km in de aanbieding. Tracey twijfelt nog, dus wie weet. kun je ook weer eens aan het peultjes schillen.
Mazzel, Henrie
Wat een tocht weer, grote klasse Henrie. Ik hoop dat het in Gulpen beter weer is, voor de zekerheid bestel ik vast een voorraadje bikkels...
60 kilometer.... er zijn dagen dat ik ze niet loop.
Ben je vol verbazing aan het lezen en dan blijken er ook 80 en 100 km-deelnemers te zijn. Om nog maar te zwijgen over glazen cola.
Al met al een mooi verhaal!
Proficiat Henrie met deze puike prestatie.Mooie beschrijving van jou belevenissen.
Een reactie posten