Column: Erwin’s zin en onzin - deel 122

Wie wordt de ECHTE King of the Beeklaan? 

Normaliter laat ik mij niet snel uit de tent lokken. Kritiek leg ik moeiteloos naast me neer en provocaties schuif ik resoluut terzijde. Af en toe maak ik een uitzondering. Ditmaal geef ik respons op het gisteren gepubliceerde stuk van collega-hardloper Rinke ter Haar. Mocht je dit stuk nog niet hebben gelezen, doe dit alsnog, het is een aanrader. Onlangs heb ik mij nogal kritisch uitgelaten over deze dertien-in-een-dozijn-loper en gisteren was het de beurt aan Rinke om terug te slaan, met succes.

Nog even terugkomend op mijn column van 21 januari jongstleden. In een, ik mag wel zeggen, buitengewoon interessant artikel, presenteer ik mijn onderzoek dat ik heb verricht na aanleiding van verdachtmakingen aan het adres van Rinke ter Haar. Op de hardloopapp Strava verschijnen prestaties van deze atleet die de gehele hardloopwereld versteld doet staan. Het meest opvallende was zijn prestatie op de beruchte Beeklaan. Hij heeft op deze beklimming het wereldrecord terwijl er atleten aantoonbaar sneller waren. Saillant detail: in een onderlinge confrontatie werd hij vreselijk op zijn nummer gezet door zijn oudste zoon Sam. Echter gaat Rinke al maanden door het leven als King of the Beeklaan. Het kan geen toeval zijn dat Rinke op zijn best is in een tijd waarin matchfixing en mechanische doping hoogtij vieren.

Let wel: buiten het hardlopen vind ik Rinke een fijne gozer. Een man met relativerende humor, gepassioneerd in alles wat hij doet, energiek en aanstekelijk positief. Het is een typisch gevalletje van: “die kun je er goed bij hebben.” Toch heeft hij zo nu en dan iets eigenaardigs. Ik weet niet wat het is. Is het nu een blufkoning met narcistische trekjes of is het een vermakelijke provocateur die bij tijd en wijle weer de tegendraadse puber wil uithangen? Ik houd het bij optie twee.

Op kenmerkende wijze nam hij mij gisteren in zijn column op de hak. Ik citeer: “Soms kunnen zijn benen zijn pen niet bijhouden.” Een prikkelende uitspraak. Nu vind ik het ongepast om hier een lijstje met mijn PR’s op te noemen. Daar zit geen mens op te wachten en daarnaast steek ik met mijn records bij negentig procent van de lezers meedogenloos de ogen uit. Toegegeven: Rinke doelt met zijn uitspraak niet op mijn records maar op mijn strava-gebruik. Ik heb inderdaad ooit aangegeven dat ik mijn naam wilde vestigen in deze schimmige wereld, maar ik deed deze uitspraak voordat die vuiligheid rond de hoofdpersoon van dit verhaal aan het licht kwam. Ik heb sinds ‘strava-gate’ mijn buik vol van deze app. 

Toch leg ik de King of the Beeklaan-uitdaging niet naast mij neer. Het is een zwaktebod dat Rinke nog steeds niet diep door het stof is gegaan. Hij beweert bij hoog en laag dat hij eerlijk aan zijn Beeklaan-record is gekomen, terwijl de feiten zich tegen hem beginnen op te stapelen. Dit neemt niet weg dat ik de uitdaging prachtig vind en ik kan ook niet ontkennen dat Sam zich heeft gemanifesteerd als topfavoriet. Eén ding: dan doen we het wel met mijn regels. Regel 1: Iedereen loopt individueel naar boven, in tijdritvorm. Het is geen man tegen man gevecht maar een gevecht tegen de elementen en de beklimming. Regel 2: Iedere deelnemer gebruikt hetzelfde horloge, een notaris of onafhankelijk jurylid zorgt dat de procedure eerlijk verloopt. Regel 3: Over de uitslag wordt niet gecorrespondeerd. Wanneer deze drie regels in acht worden genomen, ga ik de uitdaging aan. Ik stel voor dat Rinke en ik op 12 maart (T&F-run) de verdere details afhandelen. Rest mij nog één vraag: Wie gaat nog meer de uitdaging aan en wordt de echte King of the Beeklaan!?