King of the Beeklaan (18)

Sam (met beker) zal een waardig opvolger zijn van Rinke

Op 22 februari is het 18 jaar geleden dat onze Sam in Haarlem, op 6 hoog, ter wereld is gekomen. “Hij heeft jouw billen”, was het eerste dat Christel zei. We wisten toen nog niet of het hardloop- of voetbalbillen zouden worden…Als fanatieke voetballer van DSC ’74 (de club bestaat al niet meer…) heb ik direct een bal, met een belletje erin, in de wieg bij Sam gelegd. Want, zo dacht ik, als hij opgroeit met een bal, wordt hij één met de bal. Een mooie voetbaltoekomst zou in het verschiet liggen, met een glunderende vader langs de zijlijn! Toen Sam 6 jaar was heeft hij een voetbaltraining ondergaan, dit was niet zo’n succes. Maar het rennen ging hartstikke goed! Dus hup, naar AVA!

Sam vormt daarmee een uitzondering in ons gezin: zijn 4 broertjes zitten allemaal op voetbal. Wat onderlinge competitie betreft vormt Sam echter geen uitzondering. In ons gezin blijft het erg belangrijk om als eerste de pap op te hebben, het eerste het eerste onder de douche te staan, het eerste bij de auto te zijn en meer van dat soort erg belangrijke wedstrijden. Hebben ze van hun moeder denk ik. Wie de hoogste cijfers op school haalt is om een of andere reden geen interessante competitie…

Deze competitiedrang was het die Sam mij deed vragen of ik een keertje met de Boekeldercross mee wou doen. Nadat ik de voetbalschoenen in de wilgen had gehangen, liep ik wel eens een beetje hard. Zo één keer in de veertien dagen, een kilometer of vievezesse. Soms alleen, en soms met Hoffie. Dus een keertje meedoen met de Boekeldercross moest wel lukken dacht ik. Sam liep in 2012 voor het eerst de 5 kilometer, dus voor beiden was het de eerste 5 km wedstrijd. Sam kwam als 14-jarige binnen in 22,51 min en ik, als 41-jarige, in 24,25 min. Tong op de knieën, zwart voor de ogen, dat soort gemoedstoestanden. Die dag, op 10 november 2012, heb ik me voorgenomen om ooit een keer van Sam te winnen.

We hebben nadien heel wat wedstrijden gelopen. We doen vanaf 2012 trouw mee met de Boekeldercrosswedstrijden en sinds 2013 rennen op oudejaarsdag in Bocholt. Dus we hebben inmiddels heel wat cijfers. En wat is er nu leuker om deze cijfers eens statistisch te analyseren! En om het nog leuker te maken zet ik een fijn toepasselijk hardloopmuziekje op: I need never get old van Nataniël Ratelif & The Night Sweats.

Als ik onze uitslagen in een grafiekje zet, valt natuurlijk gelijk op dat Sam een stuk sneller is. Echter, er liggen kansen voor mij. Mijn progressie is groter dan die van Sam op dit moment! De trainingsdiscipline van Sam legt het op dit moment af tegen mijn nu-of-nooit mentaliteit. Een gemakzuchtige puber versus een vader die krampachtig de midlifecrisis buiten de deur probeert te houden! Als dit zo door gaat pak ik Sam in 2016 of 2017, op de Haart en in Bocholt. En ondertussen loop ik ook nog eens onder de magische 20 minuten grens…

Omdat Sam de hete adem van zijn vader in zijn nek voelt is hij bereid om wat meer te trainen. Dit doen we, als het effen kan, op de vrijdagavond. Een fijn vader – zoon momentje, zo aan het eind van de week. Sam is sinds kort ook lid van Strava. Je weet wel, die app die je Strava-segmenten registreert en die je in de gelegenheid stelt om virtueel te strijden tegen collega-renners. De trouwe  lezers van dit fijne blog van neef Geert weten hoe obsessief ik een toppositie in deze Strava- competitie najaag…

De strava’tjes die ik samen met Sam pak, verlies ik dik. Sam is een jonge renner die zich gefocust heeft op de korte afstanden. De 100, de 200 en 400 m zijn zijn afstanden. Hij heeft veel meer snelheid en veel minder kilo’s. In dat kader is het strava-segment “de Beeklaan” dan natuurlijk een zeer interessante casus: als wij deze vrijdagsavonds naar boven rennen, komt Sam altijd als eerste boven! Terwijl ik “the King” van de Beeklaan ben, met een strakke tijd van 40 seconden! Op respectabele afstand volgen cracks als Bjorn Demkes, Danny B en Sam dus, met 44 respectievelijk 45 seconden. Dit riekt naar sjoemelsoftware zou je kunnen zeggen. Deze theorie wordt onder meer aangehangen door Erwin Wamelink, die onlangs een uiterst vermakelijke schriftelijke aanval deed op deze King van de Beeklaan. Op de venijnige bult van de Beeklaan zelf heb ik onze begenadigd columnist nog niet gespot. Soms kunnen zijn benen zijn pen niet bijhouden zullen we dan maar zeggen. 

Ik zal een geheim verklappen, een Strava geheim. Een Strava-loper moet niet alleen snelle benen hebben, maar ook een instinct hebben voor externe omstandigheden. Niet gewoon “dom” lopen, maar gebruik maken van de mogelijkheden is voor de Strava-loper erg belangrijk; een Strava-loper loopt feitelijk meer met zijn hoofd dan met zijn benen. Toen ik maandagavond 21 december van mijn werk naar huis fietste, moest ik tegen een windkracht 6 à 7 in fietsen. Ik fietste via de Beeklaan, naar beneden, naar huis, en ik moest duftig trappen. Op dat moment wist ik het: vanavond zijn de omstandigheden het gunstigst; vanavond pak ik je!  En dan nog een geheim: op het eind van het segment moet je gaan versnellen. Je houdt dan de satelliet voor de gek: hij extrapoleert je als het ware naar een snellere eindtijd! Is dit sjoemelen, of is dit juist slim? Zeg het maar…

Als alle Track and Field drukte weer achter de rug is, daag ik Erwin W uit om samen de “illegale Beeklaan straatrace” te organiseren, een keer bij nacht en ontij. We spreken bij ons thuis af, met alle Stravajanen die mee willen doen. De laptops worden bij ons thuis neergezet, de horloges zijn opgeladen en we lopen gezamenlijk de Beeklaan. We rekken en strekken wat, we slaken nog wat oerkreten, we kijken elkaar smerig aan en denderen dan vervolgens de 300 m lange kuitenbijter op. Bovenaan hijgen we uit en dribbelen weer naar huize ter Haar, zwijgend en vol verwachting. We lezen de horloges uit op de laptops en we proosten op de ware King van de Beeklaan. Erwin, doe je mee of blijf je alleen achter je typemachine zitten? En je bent toch met me eens dat onze Sam de gedoodverfde favoriet is? Het zou een waardige opvolger zijn! Rinke, de huidige en terechte King van de Beeklaan