Wim Rensink, alias de Sloffert - Schitterende oldtimer zonder gepruttel

Wim Rensink (foto's Patrick Weijers)

Dinsdag 9 februari 2016, 18.38 uur. In de Herenkleedkamer bij AVA`70 maken een handvol atleten van de A- en B-groep zich klaar voor de wekelijkse training. De weekendresultaten worden doorgenomen en het blijkt dat er weer prima gepresteerd is door de geelhemden. De deur gaat weer open en daar is die dan eindelijk… Wim Rensink. “De koning van de Beekse bergen” had zondags weer keihard toegeslagen op de Montferlandse heuvelrug. Een prachtige overwinning op de 10 kilometerrun in een tijd van net onder de 45 minuten. Dan ben je wel een klasbak. In de kleedkamer ontstond ineens een euforische sfeer en Willem werd van alle kanten gefeliciteerd met zijn prestatie. Hij kon er wel om lachen en liep rustig door naar zijn eigen plekje in de steeds drukker wordende ruimte. Kapsones zijn hem vreemd. Kleedhaakje 32 tot 35 behoren hem al jaren toe en nooit zal iemand het wagen om zijn kleding daar neer te hangen. Het respect voor de Sloffert is immers groot, heel erg groot…  

Sympathiek:

Wim Rensink is zo`n hardloper, waar je er als trainer niet genoeg van kunt hebben. De oefenstof zuigt hij op en zal nooit verzaken. Op de baan gaat Wim altijd voorop in de strijd in zijn karakteristieke stijl. Het lichaam iets voorover gebogen en een lage knie-inzet. Als de vermoeidheid hem parten speelt, gaat hij over in een soort van slofloop en hoor je hem van verte aankomen. Uiteraard is het minderen van het tempo bij hem geen optie, dus hoor je Wim steeds beter langskomen. Voor, tijdens en na de training valt Rensink op door zijn enorm collegiale houding. Hij heeft in iedereen interesse en houdt de prestaties van zijn loopmaatjes nauwlettend in de gaten. Hij is nog van de oude stempel : “Je kunt beter complimenten geven, dan ze krijgen.” Het maakt het kernploeglid van de A-formatie tot een graag geziene gast, die gewaardeerd wordt om zijn sympathieke houding en noeste arbeid.

Stumpen:

Wim Rensink heeft al tal van wedstrijden gelopen en toonde zich daarbij van alle markten thuis. Korte loopjes, survivalruns, marathons.. overal waar hij aan de start verscheen  ging hij tot het gaatje. De atleet timmert letterlijk en figuurlijk hard aan de weg en werkt keihard om het beste uit zichzelf te halen. De laatste jaren heeft hij ook regelmatig deelgenomen aan trails en het liefst ging hij dan tot de nek in de drek. Hoe zwaarder, hoe beter. Of misschien wel, hoe ouder hoe gekker. Ook tijdens de duurtrainingen is hij tomeloos in de weer en laat hij zich door niets en niemand afleiden. Toen er laatst een versnelling stond gepland in zijn Grevinkweg in het Daalse land, bleek dat maar weer eens. Het tempo werd opgeschroefd, beul Rensink ging helemaal los en op het moment dat hij zijn eigen stulpje passeerde…….. Waar iedereen in de veronderstelling was, dat Rensink wel even een blik naar binnen zou werpen of zijn Hannie nog te zien was, keek de Wim strak voor zich uit en liep zich het snot voor de ogen richting het eindpunt. Als er getraind moet worden, laten we ons niet afleiden door de omstandigheden, zo zal hij gedacht hebben. Kom daar tegenwoordig maar eens voor.  

Sjentelman:

Om fit te zijn en dit ook te blijven, moet je het lichaam goed verzorgen, zo is het credo van Rensink. Er wordt niet zo vaak een boekje opengedaan over de kleedkamerverhalen in de atletieksport, maar in dit geval, toch een tipje van de sluier. Wim soigneert zich voortreffelijk en is altijd best druk met zichzelf. Na de training gauw de badslippertjes aan, om voetschimmels geen kans te geven. Gewapend met een flesje fris geurende kruidenshampoo sloft de vermoeide atleet naar de douche om het ranke lijf lekker te verwennen. Uiteraard hoeft Rensink nooit te wachten, want het grootse respect dat ieder voor hem heeft, biedt zeker ook voordelen. Na het douchen wordt eerst de fijne krullenbos onder handen genomen, waarna de rest wordt gedroogd. Zorgvuldig worden door Rensink de kledingstukken 1 voor 1 aangetrokken, terwijl hij ondertussen met zijn buren van gedachten wisselt. De tas wordt vervolgens uiterst zorgvuldig ingepakt, waarna hij naar de föhn loopt. Niet om zijn haartjes te fatsoeneren, maar om zijn beslagen brillenglazen van de condens te voorzien. Vervolgens loopt onze ijdeltuit richting de spiegel om te zien of hij al weer onder het publiek kan komen. Met prachtig gekleurde rode appelwangetjes mengt Rensink zich vervolgens in het clubhuis om nog een sapje te nemen.

Sixpack:

Wie Wim Rensink enkele malen per week bezig ziet, weet, dat het ook bij hem zeker niet aan zal komen waaien. Hij moet leven als een prof, want anders is het onmogelijk om zo fit te zijn. Naast de reguliere trainingen, heeft Wim een alternatief programma, dat bijna Spartaans aandoet en waarbij de hele familie betrokken wordt. Topprestaties kunnen immers alleen geleverd worden als iedereen er achter staat. Omdat yoga hem net iets te gek was, besloot Wim de rest van zijn lijf af en toe te prikkelen met wat survivaloefeningen. Samen met zijn al even fanatieke dochter touwbaantjes pakken, bagger lopen, slootjes doorwaden, tijgeren enz. Vrouwlief Hannie staat ten allen tijde klaar om onze hardloper van een warme maaltijd te voorzien. Wim is een Bourgondische lekkerbek, dus moet regelmatig letterlijk en figuurlijk alles uit de kast worden gehaald om de verloren calorieën weer binnen te schrokken. Om het gestel soepel te laten draaien, bezoekt Rensink graag concerten van zijn zoon, die als muziekprof net zo bezeten is als pa. Stilstand is achteruitgang, dus swingt onze atleet nog als een puber en houdt hij zijn stramme spieren zo in prima conditie. Het echte geheim van Wim Rensink en dat weten er maar weinig, is het feit dat hij met grote regelmaat doet aan “planken.” Logisch als timmerman natuurlijk, maar in dit geval hebben we het wel even over een serieuze bezigheid. Als eega Hannie zich op de dagen dat er niet getraind wordt om 20.00 uur op de bank nestelt voor de tigste aflevering van Goede Tijden, Slechte Tijden, pakt Willem zich zijn hoogpolige tapijtje. Dit rolt hij vervolgens uit voor het pruttelende houtkacheltje en begint hij zijn uitgebreide serie van stabiliteitsoefeningen. Het resultaat mag er zijn, want Wim beschikt over een jaloersmakende sixpack. Trouwens, op het hele lijf is geen gram vet te vinden.

Sixtier:

Vorig jaar vierde Rensink zijn zestigste verjaardag en maakte hij zijn debuut voor de camera als model. Een wonder dat hij hier nooit eerder voor gevraagd is, want ook deze tak van sport beheerst hij. Het feit dat Willem nu uitkomt in een andere leeftijdsklasse is natuurlijk een geluk voor hem, maar zeker ook een drama voor de rest, die zich tot deze leeftijdscategorie mag rekenen. Elke wedstrijd waar hij nu aan deelneemt, gaat er bij het zien van onze sympathieke clubgenoot al een zucht door het peloton. “Dat wordt weer strijden voor het zilver in de klasse 60+, want de eerste plek is al vergeven,” zo is de gedachte. De timmerende atleet geniet wel van zijn status en nog meer van het feit, dat hij het gros van de jonkies zijn asicszolen kan laten zien. Bescheidenheid siert de mens natuurlijk, maar eigenlijk zou Willem nog meer met zijn talenten kunnen doen. Lezingen geven aan de jeugd, hoe je een wedstrijd kunt winnen als je de 60 bent gepasseerd. Of een boek schrijven over fit zijn en blijven, al heb je grijze krullen. Nadeel voor ons, clubgenoten van AVA`70, zou dan echter wel eens zijn, dat de schitterende oldtimer een traninkie over zal moeten slaan voor een snabbel. Ach… eigenlijk hoeven we daar helemaal niet bang voor te zijn, want Wim komt veel te graag op de club. Lekker trainen, samen een wedstrijdje lopen, de gezelligheid van de kleedkamer of de kantine. Af en toe een rocheltje, stramme spiertjes na een fikse duurloop, licht piepende luchtwegen na een geweldige inspanning zijn feitelijk de enigste (bekende) klachtjes van onze oldtimer. Wim Rensink is nu al favoriet voor de titel: sportman van 2016 bij AVA`70. Wat een kanjer!

Frank Roos