Oudejaarscross Vorden 2022

Deelnemers aan de 15 kilometer

De oudejaarscrossloop in Vorden is al jaren een begrip in de regio. Afgelopen keer was zelfs de 40ste keer dat deze cross georganiseerd werd! Met afstanden van 5, 10 en 15 km voor de volwassenen en ook een aantal kidscross afstanden is er voor iedereen wel wat. De lange afstand staat vooral bekend als een soort minitrail, met een prachtig parcours van één grote ronde over veelal singletrack paadjes door het bos.

Ik was met een aantal loopmaatjes samen naar Vorden gereden. Het weer leek nog niet heel erg mee te gaan werken. Niet erg koud, maar wel nat en winderig. Echt crossweer dus. Ik was nog herstellend van een griepje in de week voor Kerst en had me voorgenomen een beetje behoudend en op gevoel te lopen. In de kantine en de kleedkamers was het druk, erg druk. Na jaren van Corona leek het er op dat het nu weer eens ouderwets gezellig druk zou worden. Ik zag dan ook vele bekenden uit de regio, waaronder een aantal snelle mannen en vrouwen.

De jeugd deed zoals altijd zijn stinkende best en luid aangemoedigd door ouders en familie kwamen de kleintjes glimmend van trots over de finishlijn. Die iets oudere jeugd liep al verrassend snelle tijden, dat belooft wat voor de toekomst. Daarna was het tijd voor de grote meute van 15 km lopers om zich in het startvak op te stellen. Er waren echt veel deelnemers en na de daverende knal van de carbidbus vormde zich al snel een lang lint van lopers.

Al heel snel liepen we het bos in en begon het genieten van de prachtige kleine paadjes. Het was af en toe dringen maar ik kwam al snel lekker in mijn ritme. De luchtwegen voelden goed en ik haalde de ene loper na de andere in. Dat voelde heel lekker. De singletracks met overal boomwortels en hobbels en bobbels waren niet voor iedereen dagelijkse kost, dat was duidelijk. Regelmatig haalde ik mensen heel eenvoudig in door een slimmere lijn te volgen in plaats van harder te lopen. Ik voelde me helemaal in mijn element.

Net over de helft voelde ik toch mijn luchtwegen weer wat protesteren en werd ik af en toe gehinderd door een hoestbuitje. Dat was niet heel erg bevorderend voor het tempo, maar ik kon de schade nog wel beperkt houden. Het weer werd er ook niet beter op, het begon te regenen en de wind kwam recht van voren. De mouwen die ik na vijf minuten had opgestroopt konden wel weer naar beneden en de rits van mijn windstopper ging dicht. Even doorbikkelen naar de finish was het streven.

In de laatste kilometers kwamen we op hetzelfde parcours als de 10 km lopers. Ik denk niet dat het voor hen heel opbeurend was, maar ik kreeg wel een boost van het feit dat ik nog zoveel lopers kon inhalen op de laatste twee kilometer. De finish op het voetbalterrein lag er inmiddels verregend bij, maar de speaker had er nog steeds zin in. Enthousiast werd iedereen binnen gehaald alsof hij/zij een kampioen was. Geweldig.

Na de finish kleedde ik me snel om in wat droogs en haalde ik mijn welverdiende oliebol op met een lekker bakje koffie. De kantine puilde zo ongeveer uit van de mensen en zelfs het terras stond vol. Een gezellige bedoening en een prachtige afsluiting van de laatste wedstrijd van het jaar.

Andre Bleumink