Verslag en foto's van de 2e Slangenburgse Trailrun in IJzevoorde - deel 2

Kasteel Slangenburg

Soppige Slangenburgse trailrun

Als eerste trailrun dit jaar had ik de Slangenburgse trailrun (22 februari) op de agenda staan. Een mooie trail na de winterperiode, in de aanloop naar de grotere trails perfect. Adventure Race Bronckhorst organiseerde na het succesvolle debuut van vorig jaar dit jaar een korte trail van 12 km en een langere van ruim 20 km. Het terrein rondom kasteel Slangenburg, die de trail zijn naam geeft, is mooi en heel geschikt om een trailrun te organiseren. Veel oud bos en heel veel paadjes die in deze tijd van het jaar vaak heel modderig zijn. Omdat ik in de aanloop naar de Sallandtrail (75km) nog wel wat extra trainingskilometers kon gebruiken besloot ik een uurtje of wat eerder te starten en de ronde alvast een keer te lopen. Bij aankomst in het buurtschap IJzevoorde (vlak bij Doetinchem) was het nog heel stil, maar ik zag al lintjes hangen. Ik parkeerde mijn auto lekker dicht bij en hing mijn racevest met eten en drinken om. De veters van mijn Inov-8 X-Talon 212 nog maar eens goed vastgemaakt, want ik verwachtte wel behoorlijk wat blubber na de regen van de afgelopen dagen. Het ruige noppenprofiel van de X-Talon zou daar wel weg mee weten.

Al vrijwel meteen liep ik lekker te soppen in mijn schoenen door een maaipad dat volkomen verzadigd van water was. De toon was gezet ;-) Het weer was echter prima en ik liep lekker. Het zonnetje kwam zelfs door en het jasje ging in de rugzak. In het bos was het prima uit te houden en ik had nog wel tijd genoeg voor wat plaatjes in het bos. Ik kon de lintjes en bordjes goed volgen, maar na een km of zes kwam ik op een knooppunt waar het even zoeken was. In de wedstrijd bleek daar later ook een post te staan om iedereen de goede kant op te wijzen. Ik hield ondertussen het tempo bewust heel laag, het was immers pas de eerste helft. Al genietend van het bos en de geweldige omgeving kwam ik vrij plotseling bij Kasteel de Slangenburg. In het zonnetje leek het wel een reclame voor de Achterhoek…

Kort hierna kwam ik een mede organisator in het bos tegen die nog een paar laatste lintjes en bordjes ophing. Wel wat verbaasd dat ik al onderweg was, maar wel heel nieuwsgierig of ik alles goed had kunnen vinden. Daar kon ik hem wel gerust stellen, prima uitgelint. De laatste paar kilometers naar de finish werd het ineens donker en hagel en regen kwam met bakken naar beneden. Het jasje moest nog weer aan dus, ondanks dat het in het bos altijd beter weer is dan op de vlakte. Een kilometer voor de finish bleek er nog een flinke verrassing te wachten. Een stuk ondergelopen heideveld waar je dwars door het water moest. Tot wel 30 cm diep en koud als ijswater. Niet fijn, maar met de finish in zicht niet echt een probleem. Ware het niet dat ik geen droge loopbroek bij me hand voor de tweede ronde en mijn X-Talons duidelijk te verkiezen waren boven de droge schoenen die ik in de auto had liggen.

Ik meldde me nog redelijk fris en fruitig bij start en finish bij de organisatie, druipend van het water. Ze keken hier ook raar op toen ik zei dat ik er al een ronde op had zitten, maar vonden het prachtig toen ik ze vertelde dat het parcours er prima bij lag. Voor hen alvast een bevestiging dat het waarschijnlijk wel goed zou komen. Terwijl ik even wat droog en warms aantrok en me koffie en een Snelle Jelle liet smaken begonnen de eerste andere lopers binnen te komen. En al snel liep het vol in het schooltje annex sportgebouw. Naast lopers die overduidelijk vaker trails gelopen hadden zag ik ook veel lopers die het duidelijk spannend vonden. Veel bekende lopers en regionale atleten, waaronder veel leden van AVA70 en LVG, maar ook veel oude bekenden uit de survivalwereld. Zo kwam ik Leo Slütter weer eens tegen en ook met Marcel Domhof maakte ik even een praatje.

Om drie uur was de start van de eerste groep en daarna werd er per minuut een groepje losgelaten. Ik mocht al in de derde groep weg en blij toe, want ik was inmiddels behoorlijk koud geworden met mijn natte spullen en liep al te bibberen. Door het starten in groepjes viel het reuze mee met het gebruikelijke gedrang in de eerste kilometers. Na een kwartiertje lopen begon ik het weer lekker warm te krijgen en het viel mee om weer in het ritme te komen. Tijd om het jasje weer uit te doen. Geen goed plan blijkbaar, want nog geen 10 minuten later begon het ineens weer te hagelen en te regenen. Jasje maar weer aan dus. Het weer zou niet echt veel beter meer worden die middag en droog was ik al lang niet meer, dus ik was blij dat ik mijn jasje aanhad. Het tempo lag iets hoger dan in de eerste ronde, maar ik was van plan om me niet gek te laten maken door allerlei inhalers. Het aantal inhalers viel me zelfs erg mee. Af en toe kwam er eens iemand of een paar man voorbij. Na een aantal kilometers kwamen we op een punt waar ook de korte run er bij kwam.

Vanaf dit punt werd het aan de ene kant erg gezellig onderweg doordat je steeds mensen inhaalde of ingehaald werd, hierbij kwam ik regelmatig even in gesprek met loopvrienden. Aan de andere kant werd de blubber door de vele voetstappen snel erger. Ik hoefde niet echt hard dus zelfs tijd genoeg om een foto te maken van een aantal LVG loopsters die al glibberend en gillend zich een weg door de modder banen. Het bruggetje dat in mijn eerste ronde nog een makkie was (nog niet modderig) zorgde voor veel bijna vallen en hilariteit onder de deelnemers. Het verschil tussen mijn 8 mm noppen en de ‘gewone’  hardloopschoenen van sommige lopers en loopsters was wel erg duidelijk op sommige stukken waar het waterpeil tot bijna boven het (maai)pad kwam. Waar ik nog behoorlijk vast ter been me een weg door de modder en de plassen baande, zag ik links en rechts veel geglibber en hoorde ik regelmatig een krachtterm als er iemand weer (bijna) in de modder viel. Gelukkig was de sfeer onder de deelnemers en ook vele deelneemsters niet kapot te krijgen. Modder tot achter de oren, maar blijven lachen en doorlopen!

Hoewel ik me eigenlijk de hele tijd goed voelde was ik toch blij dat ik eindelijk weer even lekker door het water mocht spetteren. Mooi even de schoenen en broek spoelen onder het lopen en dan in gestrekte draf naar de finish. Het zat er bijna op, ruim een marathon op de Garmin. Prima training dus. Na de finish snel de natte spullen uit en de warme droge kleren aan. Het was inmiddels al erg gezellig met alle deelnemers die genoten van de lekkere warme erwtensoep met worst. Keihard verdiend! Na nog wat nakletsen en wat op temperatuur komen zat weer een prima trainingsdag er op. Een mooie blubbermarathon in twee delen. De eerste ronde in 2:17 incl. zoeken naar het juiste pad, de tweede ronde in 1:51. Mooie negatieve split ;-)  Organisatie en natuurlijk ook de vele vriendelijke vrijwilligers, hartelijk bedankt voor deze geweldige loop. Volgend jaar ben ik er weer bij. Maar voor nu: op naar de volgende trail, de Sallandtrail op 14 maart.

Andre Bleumink

Klik op de link voor enkele foto's van Andre

fotoalbum

Andre Bleumink en Dirk Vreman