Verslag van de 16e Kroon Ooyse Landlloop in Oud Zevenaar - deel 2

De Sint Martinuskerk in oud Zevenaar, het baken en thuishaven van de Kroon Ooyse landloop (foto Michiel Verbeek)

En toen werd het stil

2e pinksterdag, de vaste prik in de agenda voor de Kroon Ooyse landloop die elk jaar veel lopers uit de regio trekt. Deze editie stond in het teken van een zeldzame en agressieve vorm van "K" de stichting die hier aandacht voor vraagt: HDKT (honderdduizend keer een tientje) was zichtbaar aanwezig. Het is tegenwoordig een goede gewoonte dat de organisaties van hardloopwedstrijden aandacht besteden dan wel een deel van de inleg schenken aan een goed doel. Dat de stichting HDKT vooral hier aanwezig was, is dat in dit kleine buurtschap de Ooy in 2011 twee jonge mensen getroffen werden door deze zeldzame vorm.

Ook aanwezig was oud marathon legende Gerard Nijboer die de starter zou zijn van de wedstrijd en ik was verrast. In mijn beleving was dit een hele lange vent, onbereikbaar en een kilometervreter van het eerste uur maar het bleek een hele gewone "kleine" bescheiden man te zijn met nog steeds een grote passie voor de loopsport ondanks het enorme blessure leed waar hij mee te maken heeft gehad. "Wijs een plek aan op mijn benen en ik zal je vertellen welke blessure ik daar heb gehad" zei hij ooit in een interview.

Gerard vroeg op zijn beurt aandacht voor de stichting "IRun2BFit" en in dit geval een school waar een biologie docent de kinderen duidelijk wilde maken wat voor een positieve invloed sport en juiste voeding heeft op je gezondheid en hoe je lichaam daarop reageert. Ik had direct medelijden met deze kinderen, leuk zo'n initiatief maar of je vindt hardlopen heel erg leuk of je haat het. Meegesleurd door klasgenoten en goed herkenbaar voor ons aan de gele shirts begonnen een aantal waarschijnlijk aan een martelgang van 5km. Maar wie weet... voor hetzelfde geld zit er een nieuwe Jip Vastenburg tussen die nog nooit aan hardlopen had gedacht, ik geef hem het voordeel van de twijfel.

Vlak voor de start van de 5km vroeg de organisatie de aandacht voor een overlijdensbericht dat hun had bereikt. Eén dag voor deze wedstrijd had deze ziekte het leven genomen van een jongen uit de Ooy en de organisatie vroeg uit respect voor de familie om 1 minuut stilte dat vanzelfsprekend werd ingewilligd. Een deken van stilte viel over het parcours het enige wat je nog hoorde was het gefluit van vogels en het zacht ruisen van de wind in de bomen. Midden in deze stilte sloeg de klok van de Martinus kerk ingetogen 10 slagen. Het was natuurlijk gewoon 10 uur maar ik kan niet ontkennen dat het haar op mijn armen loodrecht omhoog stond en vergeef mij de vergelijking, maar het maakte net zo'n indruk op mij als de slagen van de zware Bourdonklok op de Waalsdorpervlakte die de twee minuten stilte op 4 Mei respectvol omarmen.

Na het applaus van het publiek (dit klinkt misschien wat vreemd maar was volledig op zijn plaats) moest er dan toch nog maar gelopen worden. Je zag het aan sommige gezichten in het startvak... de focus was eraf, het leek totaal niet belangrijk meer. Langzaam maar onherroepelijk ging dan toch de arm van Gerard Nijboer omhoog en loste het startschot van de 5km. Justin van der Steen ging er als waanzinnige vandoor en na zo'n 1,5 km had hij een gat geslagen van meer dan 100 meter, hij was of in een bloedvorm of een tikkeltje te enthousiast van start gegaan. Het laatste bleek het geval en bij 2km stond een man met een enorme hamer en vervolgens denderde er een kleine achtervolgende groep aangevoerd door Edwin Wissema over hem heen.

In deze groep zat ook Tom van Beusekom meestal ook wel goed voor een tijd van 17 laag en net terug van een buitenlandse stage kon hij ondanks wat gemiste trainings kiliometers toch goed van voren meekomen. Maar ook daar ging ineens het licht uit, misschien kramp of iets dergelijks het was in ieder geval van dien aard dat hij een stukje moest gaan wandelen. Het te snel starten is ook de klassieke valkuil van Tom staat op zijn profiel van Run2day en misschien was hij ook deze dag er weer in eentje terecht gekomen. Ondertussen had Edwin de wedstrijd stevig in handen maar er ontstond nog wel een fanatieke strijd voor de 2e plaats tussen Luuk Siemes en Arie Owen die tot op de laatste 50 meter zou worden uitgevochten.

De winst kon Edwin niet meer ontgaan maar het parcours record bleef ondanks de uitstekende omstandigheden ver buiten bereik. De 10 km werd gedomineerd door Frank Reinjes die een echte thuiswedstrijd liep. De oude vos was menig broekie te snel af en met een gemiddelde snelheid van bijna 18km per uur een meer dan respectabele snelheid waar velen zich nog op stuk kunnen en zullen bijten. Maar als je mij zou vragen is dit wat je zal bijblijven van de Kroon Ooyse landloop 2015 dan moet ik zeggen: nee, dit zijn feitjes die snel zullen vervagen. Wat wel zal blijven is die ene minuut van serene stilte waar de ziekte "K" weer een gezicht kreeg: Luuk... hij werd slechts 22 jaar. 

Marinus van der Woerd