Huize Hillen in het fraaie IJzerlo |
Het gezelschap kreeg de keus van een tweetal routes
voorgeschoteld, namelijk de 10-11 kilometer of de 14, al naar gelang de vorm en
lichamelijke gesteldheid het toeliet. Je hoefde vooraf geen keus te maken, want
dit kon onderweg, dus de hele club ging gelijktijdig van start. Via de
IJzerlose dreven, bestaande uit brede, smalle en nog smallere zandpaden ging
het langzaam maar zeker richting Heurns grondgebied. De eerste jacks, shirts en
handschoenen verdwenen alras bij de achterfietster in de tas. Toen een loper
zich bedacht dat de hoge temperatuur het best wel toeliet om met een ontbloot
bovenlijf te gaan draven, werd hij onmiddellijk door het achterste gedeelte van
de groep gecorrigeerd. De eliteclub atleten had tuurlijk wel een naam hoog te
houden en kon zich veel, echter niet alles permitteren. Het tempo aan kop was
intussen heel behoorlijk en net op het moment dat er een kleine scheuring in de
groep leek te ontstaan, greep nestor Theo Stronks in. De ervaren rot nestelde
zich in de voorste linie en hield de groep nauwlettend in de gaten en drukte
gelijktijdig het gemiddelde iets. Van een ander zou een dergelijke vertragingsactie
never nooit gepikt worden, maar de hoofdtrainer kan zich dit zeker permitteren.
Na 9,76 kilometer vond de splitsing plaats en namen de verschillende lopers en
loopsters afscheid van elkaar. Het was uiteindelijk maar voor even, want de korte
route bleek door allerlei manoeuvres toch 2 kilometer langer te zijn, dan
vooraf aangegeven. In de slotkilometer richting de stal, werd er nog efkes
flink gas gegeven, waarna de finish werd bereikt bij Hillens` home.
Daarmee was
echter het avontuur nog zeker niet voorbij. De sportievelingen ontdeden zich
van de bezwete shirts, plaatsten de Asics, Nikes, Brooks en andere gympen bij
de achterdeur, waarna binnen een lopend buffet volgde. Appeltaart, koffie,
soep, broodjes, sappen en chocomelk, noem het en het was er. Het
calorie-stapelen kon beginnen en pa en ma Hillen zagen dat het goed was. Alle
stoelen, banken, ja zelfs de poef, die eigenlijk het domein van de teckel des
huizes is, stond ter beschikking en het werd in een mum van tijd meer dan
gezellig. Het afscheid nemen na al dit heerlijks deed dan ook bijna pijn, maar
moest er uiteindelijk toch van komen. De vierkoppige directie werd uitvoerig
gecomplimenteerd met de voortreffelijke organisatie van de Late Kerst en Te
Vroege Nieuwjaarsloop, editie 2015. Eigenlijk
was het ontbreken van een staande ovatie het enige smetje op dit sfeervolle
gebeuren. Waarschijnlijk waren de atleten en atletes letterlijk en figuurlijk
te vol van dit bijzonder geslaagde evenement……….
Frank Roos
Frank Roos
Controller Gerdy Hoornenborg spreekt de groep voor aanvang van de training toe |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten