Mooie tijd van Cindy Brusse op de 30 kilometer bij de 32e Achtkastelenloop in Vorden

Cindy Brusse

Afgelopen zondag heb ik de 30km kastelenloop van Vorden gelopen. Deze loop deed ik in het kader van de voorbereiding voor de halve Ironman te Mallorca over dik 2 maanden. Mijn triatlontrainer Eric van der Linden vond deze afstand niet noodzakelijk, maar had geen bezwaar tegen deze loop en mijn voorgenomen tempo van 5.00 min/km. In ieder geval was het advies wel om onder de anaerobe drempel te blijven, bij mij een hartslag 165/min. Met deze loop wilde mezelf testen of ik een lange inspanning met het juiste tempo en de juiste sportvoeding vol zou kunnen houden, zonder kramp en zonder dat het een lijdensweg zou zijn. In mijn hele leven heb ik 3x verder gelopen dan deze afstand. Dat was tijdens de marathon van New York in 1999 in de tijd van 4.25u (met 4 maanden loopvoorbereiding en ervoor nooit te hebben hardgelopen), de marathon van Rotterdam in 2000 (4.16u) en de marathon van Rotterdam in 2002 (3.58u). Elke keer kwam de man met de hamer eerder. Bij de 1e marathon bij km 35, de 2e keer bij km 32 en in 2002 al bij km 25!!! Het was zo’n onaangename slijtagslag dat ik me had voorgenomen nooit meer een marathon te lopen en ook de conclusie te trekken dat lange afstanden niets voor mij zijn. Het helpt ook niet dat mijn voorkeur voor de lengte van een training niet langer dan 1uur is.Maar goed, met trainingen van 1uur gaat het niet lukken om een 30km loop of een halve marathon goed te volbrengen. De trainer schrijft daarom regelmatig trainingen van 2u a 2.15  uur voor in een rustig tempo. In mijn ééntje vind ik dat niet te doen, maar met Katja Demkes (dan moet ik altijd een beetje doorlopen, terwijl de kaakspieren overuren maken) of een training voor de helft gecombineerd met AVA’70 blijkt zelfs leuk!

Na een rustige trainingsweek, maar een pittige werkweek (met diverse patiënten met griep) voelde het lichaam niet topfit. En de spieren zouden soepel moeten aanvoelen, maar waren juist gevoelig. Maar.....misschien zat dit alles meer tussen de oren, dan werkelijk in het lichaam. Dus toch maar met een positief gevoel van start gegaan na slechts 5 minuten te hebben ingelopen Normaal zou ik dat 15 minuten doen, maar gezien de afstand nog af te leggen leek me dat nu geen goed idee. De eerste 4km gezellig samen gelopen met vriendin Melanie Hollman, die daar de afslag nam voor de 10km loop. Daarna kwam ik Rob van der Donk tegen die een lekker looptempo had. Dit tempo van 4.45min/km was vlotter dan de 5.00 minuten die ik me had voorgenomen, maar het liep wel comfortabel zo. Wel bedacht ik me dat ik ergens na 20km hierdoor wel die man met de hamer zou kunnen tegen komen. Maar, misschien als ik goede voeding tot me zou blijven nemen, dan zou het mee kunnen vallen. Dus voor elke verversingspost (elke 5km) nam ik een paar slokken NutrID-kerosine uit mijn 500ml bidon en spoelde dat weg met 1.5 bekertje water. Het liep lekker met een groepje van 5 man, maar moest wel steeds na het drinken (stilstaand) een sprintje trekken om weer met het groepje mee te lopen.

Na 20km lieten “de man met de oranje jas” en ik de 3 anderen achter ons en bleven we hetzelfde tempo van rond de 4.45min/km lopen. Rond km23 kwam clubgenoot Wouter Raben voorbij. In de strava geschiedenis van Wouter heb ik kunnen zien dat hij meestal flink versneld in de laatste 5 a 10km van een lange race. Ik begon daar ook wel zin in te krijgen, maar zou ik dat tot de finish dan wel volhouden? Ik nam me voor als ik me na 25km nog oke zou voelen, me dan naar de finish zou gaan snellen. Natuurlijk weer ff wat kerosine en water naar binnen gewerkt en inderdaad de versnelling ingezet. En zo liep ik met een gemiddeld tempo van 4.25min/km over de laatste 5 km ook nog eens 2 dames voorbij. De laatste km voelde niet zo lekker meer aan en ik was blij dat daar na 2.20.18 uur eindelijk de finish was, waar de man met de hamer klaar stond. In totaal werd ik de 5e dame. Misschien volgend jaar toch maar weer eens een keer trainen voor de marathon van Rotterdam.....